Podstawowe Informacje
Nazwa: Die Kreuzigung Christi
Autor: Giotto di Bondone
Typ: Obraz ołtarzowy
Rok wykonania: Około 1315-1320
Podłoże: Topola
Kształt podłoża: prostokąt u góry zamknięty dwuspadowo.
Rozmiar obrazu z ramą: 59,7 x 36,2
Rozmiar obrazu: 56,4 x 33,7
Giotto di Bondone (1266 lub 1276 do 1337), był włoskim malarzem, najwybitniejszym przedstawicielem trecenta, a także założycielem szkoły florenckiej. Działał we Florencji, Asyżu, Mediolanie, Rzymie, Padwie, Neapolu i Bolonii. Był autorem licznych fresków, np. w kaplicy Scrovegnich w Padwie wykonanych w latach 1303-1305. Jego sztuka była w pełni teologiczna, ściśle związana ze średniowieczem. W historii zapisał się jednak jako reformator sztuki. Jego nowatorstwo przejawia się w naśladownictwie natury oraz przezwyciężenie stylu bizantyjskiego zwanego: maniera graeca. Jego język plastyczny był bliższy naturze i człowiekowi. Zapoczątkował nową koncepcję obrazu jako „samodzielnego zamkniętego uniwersum”.
Kompozycje tektoniczne Giotta ukazują ambicje przedstawiania bryły w przestrzeni, co jest w obrazach zasugerowane bardzo powściągliwie. Posiadają one ograniczoną i płytką głębię. Naniesione kształty są obrysowane konturem i modelowane chiaroscuro. Mają formę ogólną i lapidarną, bez szczegółów ani ornamentów. Postacie mają jeden wymiar, a fałdy ich ubrań dostosowane są do formy ciała. Twarze postaci są w jednym typie z wydłużonymi oczami. Gesty są jednoznaczne, pełne powagi, wyrazu i uczucia. Przedstawione na obrazie postacie łączy wspólna akcja, gest, spojrzenie, a także nachylenie ciała. Nowatorstwo Giotta przejawia się także w ukazaniu postaci znajdującej się na pierwszym planie „od tyłu”. Skala kolorystyczna obrazów jest prosta, odznacza się niewielką ilością barw, które dokładnie wypełniają formę bez modulacji i niuansów.
Ukrzyżowanie Chrystusa (niem. Die Kreuzigung Christi) obraz przedstawia biblijną scenę śmierci Jezusa Chryztusa na krzyżu. Jezus został umieszczony centralnie, jako najważniejszy element kompozycji, co zostało podkreślone przez ustawienie postaci, które gestami rąk zwracają uwagę na Jezusa. Poniżej niego znajduje się tłum postaci - żołnierze w tle, po prawej stronie możni oraz z lewej strony kobiety, które można identyfikować na podstawie ewangelii wg św. Marka, która mówi:
„Były tam również niewiasty, które przypatrywały się z daleka, między nimi Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Mniejszego i Józefa, i Salome.” (Mk 15, 40)
Oraz na podstawie ewangelii wg św. Jana:
„A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.” (J 19, 25)
Oczy wszystkich osób mają charakterystyczny dla Giotta przedłużony kształt. Postać Marii Magdaleny znajduje się pod samym krzyżem. Jest ona wpatrzona w Jezusa wiszącego ponad nią, rękoma obejmuje krzyż na którym on się znajduje. Giotto przedstawił krew tryskającą z rany Chrystusa, znajdującej się na jego boku, oraz krew ściekającą po krzyżu aż do samej ramy obrazy. Dookoła unoszą się postaci aniołków, przedstawione zostały w specyficznej, skrótowej perspektywie.
Malarz umieścił scenę na złotym tle – typowym dla przedstawień średniowiecznych, które było metaforą światła nadziemskiego, nieba i raju. W obrazie występuje kolor lokalny, ściśle poddany tektonice formy i czytelności kompozycji , która jest zwarta. Przedstawienie cechuje także oszczędność i uogólnienie.
K. L.
Bibliografia:
Rzepińska Maria: Siedem wieków malarstwa europejskiego, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo, Wrocław 1991
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz